دیستونی اسپاسم های عضلانی و غیرعادی و مکرر است که منجر به حرکات پیچـشی و یا پرشی و وضعیت های غیرمعمول بدن می گردد، در این مطلب میخواهیم این بیماری و درمان آن را بررسی کنیم همچنین ما در مطالب قبل برخی بیماری ها همچون: سندرم ترنر، سندرم میلر فیشر و… را بررسی کرده ایم که در صورت علاقه می توانید آن ها را نیز بررسی کنید.
بیماری دیستونی چیست؟
همانطور که گفتم بیماری که دچار این بیماری می شود اسپاسم های عضلانی مکرر و مداوم را تجربه می کند، این بیماری میتواند همه قسمت های بدن را درگیر کند. شایع ترین نقاطی که دچار این بیماری می شوند:
- انقباضات گردنی
- انقباضات عضلانی صورت به صورت پلک زدن های مکرر یا انقباضات چشم
است. برخی اوقات این بیماری در هنگام انجام عملی خاص بوجود می آید که به آن دیستونی task specific گفته می شود. در برخی موارد نیز چند ناحیه از بدن را تحت تاثیر قرار می دهد که به آن دیستونی منتشر گفته می شود.
علت دیستونی چیست؟
علل مختلفی برای دیستونی وجود دارند. برخی از افراد ژن عامل دیستونی را به ارث برده اند. برخی به دلیل آسیب مغزی، عفونت و یا قرار گرفتن در معرض دارو یا مواد شیمیایی به دیستونی مبتلا گردیده اند . بقیه موارد ممکن است سال ها بعد از فعالیت های تکراری مانند نوشتن (بیماری نویسندگان) و یا نواختن آلات موسیقی (بیماری نوازنده گان) دچار دیستونی شوند. با این حال برای بسیاری از موارد دیستونی علت خاصی پیدا نمی شود.
شاید دوست داشته باشید
کمبود ویتامین C چه عوارضی دارد؟
کمبود شدید ویتامین C موجب خون ریزی لثه می شود. البته نباید نگران خون ریزی اندک پس از مسواک زدن یا کشیدن نخ دندان باشید. زنگ هشدار زمانی به صدا درمی آید که…
علائم دیستونی چیست؟
علائم این بیماری عبارتند از:
- هنگام خواب حرکات یا کم می‌شوند یا از بین می‌روند
- وضعیت‌های غیرطبیعی در بدن
- تغییر شکل های عجیب و غریب
- مشکل در راه رفتن
- لرزش‌های پراکنده و اختلالات عضله
این علائم به تدریج در افراد افزایش پیدا می کند.
دیستونی را چگونه درمان کنیم؟
اگر پزشک شما علت بیماری را پیدا کند میتواند درمان خاصی را برای آن علت توصیه نماید. در غیر این صورت حداقل داروهایی وجود دارد که می‌توانند تسکینی برای بیمار ایجاد کنند.
داروهایی که معمولا استفاده می شود عبارتند از:
- آنتی کولینرژیک ها
- بنزودیازپین ها
- باکلوفن
- شل کننده های عضلانی
داروها اغلب باید بر اساس آزمون‌وخطا داده شوند و بر اساس سنجش فواید دارو در برابر عوارض جانبی احتمالی آن تجویز شوند. تزریق سم بوتولینیم ممکن است در برخی افراد مبتلابه به این بیماری مؤثر واقع شود. این تزریق باید توسط متخصص انجام گردد. تزریق سم بوتولینیم به‌طور موقت باعث ضعف عضلات درگیر و از بین بردن انقباضات و اسپاسم می‌شود. معمولاً تزریق هر سه تا چهار بار در سال باید تکرارشود. هنگامی‌که داروها و تزریق، بهبودی کافی را ایجاد نکنند درمان جراحی را باید مدنظر داشت. بهتر است بیمار در مورد گزینه‌های درمانی با پزشک خود مشورت کند.
به امید فردایی روشن 🙂
منابع : ویکی پدیا
من می توانم…
روزهای زیبا در راه است…شرایط نمی تواند من را متوقف کند…
به امید فردایی روشن 🙂
