انجدان ، گیاهی است به ارتفاع 2 تا 2.5 متر است و عملکردی تقویت معده و قوای جنسی می باشد. این گیاه به نام های، گیاه انگژه, انجدان سفید, انجدان رومی, کاشم رومی, سیالوس, خوراکما, کورن کما, کماه, کوله پر, کولاپر, انگوزاکما می باشد. در مطالب پیش از گیاهانی همچون بادرنجبویه و آناغالیس ، افسنطین، شوید، جعفری و… صحبت کردیم در این پست میخواهیم به خواص گیاهی این گیاه بپردازیم.
درباره ی انجدان
همانطور که گفتیم گیاهی است به ارتفاع 2 تا 2.5 متر است و دارای ریشه ای ضخیم و محتوی شیره ای شیری رنگ با بوی قوی، ساقه ای ضخیم و استوانه ای و گل های آن زرد رنگ است. برگهای آن دارای کرک ریز و نرم می باشد. این گیاه نخستین بار در سال 1687 در لارستان ایران کشف شد. این گیاه دو گونه دارد، یک گونه ی آن خوش بو و گونه ی دیگر آن بد بو است. که توع بدبوی آن در ایران پرورش داده می شود.
خواص انجدان
این گیاه دارای طبیعتی گرم و خشک دارد و محلل ریاه و مغیر رایحه ی دهان است و ذهن را نیکو میکند و به حافظه کمک میکند. قوای جنسی را تقویت میکندو و قدرت هاضمه را زیاد میکند. بوییدن گیاه سکسکه را از بین میبرد.
مهمترین اثرات گیاه انجدان:
- رفع رطوبت معده
- افزایش شیر مادر
- افزایش قدرت جنسی
- تقویت دهن
- تقویت معده
طریقه ی مصرف انجدان
خوردن آن بصورت خوراکی برای بسیاری از خواصی که در بالا ذکر کردیم بسیار مفید می باشد و اگر آنرا به مقدار مساوی با نبات بکوبید و بخورید برای سرفه ای که از غله ی خون و صفرا باشد را درمان میکند و همانطور هم که قبلا گفتیم بوییدن آن سکسکه را از بین میبرد.
عوارض جانبی انجدان
این گیاه مضر مثانه است و مصلح آن تخم خربزه می باشد. و استفاده از این گیاه حتما تحت نظر پزشک انجام شود.
به امید فردایی روشن
منابع: ویکی پدیا
من می توانم…
روزهای زیبا در راه است…شرایط نمی تواند من را متوقف کند…
به امید فردایی روشن 🙂
