گل همیشه بهار، گیاهی علفی یکساله که ارتفاع آن تا 50 سانتی متر است. نام دیگر این گیاه آذرگون است و نام علمی آن ” Calendula officinalis ” است و از خانواده ی کاسنی است. عملکرد این گیاه ضد التهاب و قاعده آور است. در مطالب پیش از گیاهانی همچون بادرنجبویه و آناغالیس ، افسنطین، شوید، جعفری و… صحبت کردیم در این پست میخواهیم به خواص گیاهی به نام گل همیشه بهار بپردازیم.
درباره گل همیشه بهار
همانطور که در ابتدای مطلب گفته شد گیاهی است علفی و یکساله که ارتفاع آن تا 50 سانتی متز است. برگهای این گیاه بیضوی و دارای کرک، گلها به رنگ زرد نارنجی، درشت و بصورت کاپیتول در انتهای ساقه قرار گرفته اند. گلها اکثرا در صبح ها باز و در عصرها جمع می شوند.
خواص گل همیشه بهار
گلها این گیاه جزو اندام دارویی آن هستند و اسانس، گلوکوزیدها، موسیلاژ، کاروتنوئیدها، فلانوئیدها و الکل های تری ترپنی جزو مواد موثره ی مهم این گیاه هستند و خوراکی این گیاه در درمان التهابات دستگاه گوارش، اسپاسم های روده ای، اسپاسم هاس معده ای، سوءهاضمه و زخم های مزمن کاربرد دارد. از این گیاه بصورت موضعی نیز استفاده میکنند که در درمان زخم های دیر خوب شونده و التهابات پوستی و سوختگی ها بسیار کاربردی است.
بطور کلی مهمترین کاربرد های این گیاه:
- بهبود کننده زخم
- ضدالتهاب
- نرم کننده
- مرهم
- قاعده آور
- ضد میکروب
است.
طریقه ی استفاده ی گل همیشه بهار
1 تا 3 گرم از گلهای همیشه بهار در 150 سی سی آب بصورت دم کرده تا سه بار در روز 1 تا 2 قاشق چایخوری تنتور در یک چهارم تا یک دوم لیتر آب با مقدار معادل 2 تا 5 گرم گیاه در 100 گرم پماد.
عوارض جانبی گل همیشه بهار
بصورت خوراکی در زنان حامله و شیرده بهتر است استفاده نشود. لطفا برای مصرف این گیاه جهت درمان های بالا که ذکر شد حتما با مشاور داروی گیاهی مشورت کنید.
به امید فردایی روشن
منابع: اتحادیه گیاهان دارویی | ویکی پدیا
من می توانم…
روزهای زیبا در راه است…شرایط نمی تواند من را متوقف کند…
به امید فردایی روشن 🙂
