پرسیاوشان نام یک گونه از سرده پرسیاوش است که در ایران می‌روید. این گونه جزو گیاهان دارویی به شمار می‌رود. گیاهی است پایا از رده سرخس‌ها باساقه‌های باریک و برگهای ریز که در جاهای گرم و مرطوب می‌روید.
درباره پرسیاوشان
گیاهی است چند ساله دارای ریزومی خزنده، برگهای سبز دائمی، برگهای دارای بریدگی های عمیق، که نقاط مرطوب دیواره چاه ها و اماکن سایه دار یافت می شود.
این گیاه دارای شاخه های سیاه، سخت، باریک و براق به درازای تقریبا 20 سانتی‌متر، و برگهای کوچکی مانند برگهای گشنیز، به صورت بریده بریده دارد. ساقه و گل و میوه و دانه ندارد. ریشه‌اش از لحاظ دارویی بی‌ارزش است.
گیاه پرسیاوشان را بیشتر میتوانید کنار جوی و چاه‌های قدیمی که در نواحی مرطوب و سایه‌دار قرار دارند پیدا کنید.
خواص پرسیاوشان
بخش های هوایی این گیاه جزوء اندام های دارویی این گیاه محسوب میشود.
مواد موثره مهم این گیاه مواد تلخ (کاپیلاوین)، موسیلاژ، ساپونین، اسانس است.
این گیاه کاربرد های درمانی بسیار زیادی دارد از جمله این خواص:
- رفع عوارض سرماخوردگی( ضد سرفه و نرم کننده سیته، خلط آور، معرق)
- ضد عفونی کننده
- آرامشبخش
- تقویت کننده و مدر
- محرک گردش خون
- ملین
این گیاه در سرماخوردگی کودکان بسیار مفید است و نتایج مفیدتری ظاهر شده است.
در زمان قدیم از این گیاه :
- در درمان کلیه
- تقویت مو
- درمان زخم ها
- قاعدگی(قاعده آور)
استفاده میکردند.
اما مهترین اثرات این گیاه خلط آور، سم زذا و سرماخوردگی است.
روش مصرف پرسیاوشان
دم کرده ی یک قاشق چایخوری از گیاه خشک شده در یک فنجان آبجوش بمدت 15 دقیقه، روزانه سه فنجان بین وعده های غذایی مصرف شود.
از این گیاه عوارضی هنوز گزارش نشده است اما بهتر این است که قبل از استفاده حتما با دکتر مشورت شود.
همچنین از جوشانده این گیاه به طور مداوم استفاده نکنید برای این کار میتوانید 10 روز از آن استفاده کنید و 5 روز فاصله بگذارید و مجدد آن را مصرف کنید.
به امید فردایی روشن.
منابع: اتحادیه گیاهان دارویی / ویکی پدیا
من می توانم…
روزهای زیبا در راه است…شرایط نمی تواند من را متوقف کند…
به امید فردایی روشن 🙂
