ورزش دوچرخه سواری یکی از ورزش هایی است که علاوه بر استفاده آن بصورت ورزش مستقل و حرفه ایی برای حمل و نقل و تفریح هم استفاده های گسترده ایی دارد. این ورزش در رشته های مختلفی مانند دوچرخه سواری جاده، دوچرخه سواری کوهستان و دوچرخه سواری نمایشی انجام میگیرد که در این بخش به تاریخچه ایی از ورزش دوچرخه سواری و بعضی از قوانین رشته های مختلف این ورزش می پردازیم.

تاریخچه ورزش دوچرخه سواری

با توجه به مستنداتی از اشکال مختلف کنده شده در غارها پیدایش دوچرخه را می توان به 2300 سال قبل از میلاد حضرت مسیح در کسورهای مصر، چین و هند دانست. اما وسیله دوچرخه امروزی ابتدا در قرن 19 به جهانیان معرفی شده و هم اکنون میلیاردها دوچرخه در سراسر جهان وجود دارد. در اول از این وسیله برای حمل و نقل استفاده می شده و رفته رفته به جمع ورزش های فردی و گروهی نیز اضافه شده است.

در ابتدا دوچرخه های چوبی بعنوان اسباب بازی کودکان و برای حمل بار مورد استفاده قرار می گرفتند. در ادامه هر مبتکری بخش هایی به دوچرخه اضافه می کردند و به دوچرخه ها شکل های استانداردتر و قابل اطمینان تری میدادند. ورزش دوچرخه سواری از جایی شکل گرفت که تایرها به دوچرخه ها اضافه شده بودند، این وسیله ها سرعت قابل توجه ای را داشتند. با شروع رقابت ها المپیک نوین ورزش دوچرخه سواری به عنوان یک رشته پرطرفدار و محبوب به این بازی ها اضافه شد. اولین مسابقه ی دوچرخه سواری بصورت بین المللی در سال 1869 در بخش جاده و بین دو شهر پاریس و روان برگزار شد و شروع مسابقات جذاب و نفسگیر دوچرخه سواری از همینجا شکل گرفت که این مسابقات امروزه به نام رقابت های دوچرخه سواری توردوفرانس مشهور است.

درباره ورزش دوچرخه سواری

ورزش هیجان انگیز دوچرخه سواری انواع مختلفی دارد که هرکدام در مسابقات مستقل به خود برگزار می شوند. معروف ترین و محبوب ترین این مسابقات، رقابت های دوچرخه سواری جاده ایی است که تور بزرگ توردوفرانس یکی از مسابقات مشهور این رشته ورزشی است. در بخش جاده ایی رقابت ها در سه بخش زیر انجام می شوند:

• استقامتی: که رکابزنان باید مسافتی 180 کیلومتر تا 250 کیلومتر را در جاده طی کنند که می تواند بصورت انفرادی با تیمی باشد.
• تایم تریل تیمی: در این بخش ورزشکاران بر روی زمان بیشتر متمرکز هستند و مسافتی 100 کیلومتری را می پیمایند.
• تایم تریل انفرادی: در این مسابقات در بازی های رسمی و المپیک رکابرنان باید مسافتی 40 الی 50 کیلومتری را رکاب بزنند.

در پایان هر مرحله به رکابزنان برتر عناوینی را تحت پیراهن های رنگی اهدا می کنند که رتبه بندی این پیراهن ها به شرح زیر است:

• پیراهن طلایی: رکابزنی که در مجموع مراحل بهترین زمان را دارد و عنوان قهرمانی را از آن خود می کند.
• پیراهن سبز: به رکابزنی که قهرمان مجموع امتیازات شود اهدا می شود.
• پیراهن ارغوانی: به قهرمان هر مرحله از خط پایان تعلق می گیرد.
• پیراهن خالدار قرمز: به رکابزنی که زودتر از دیگران از خط پایان مرحله سخت و نفسگیر کوهستان عبور کند تعلق می گیرد.

قوانین ورزش دوچرخه سواری جاده

• نهایت مسافت برای دوچرخه سواران جوان در تورهای مختلف 140 کیلومتر و برای بزرگسالان 200 کیلومتر می باشد.
• در میان راه برای مسافت های بیش از 150 کیلومتر ایستگاه های تغذیه قرار می گیرند که رکاب زنان بعداز طی مسیر 50 کیلومتری تا 20 کیلومتر آخر مسابقه می توانند از این ایستگاه ها استفاده کنند.
• دوچرخه سواران در طول مسابقه باید دو شماره به پیراهن و یک پلاک بر روی تنه دوچرخه نصب کنند.
• کنترل فنی دوچرخه ها قبل از شروع مسابقه الزامی است.
• هرگونه خطا و چشم پوشی از قانون مسابقات برای دوچرخه سواران کنار گذاشته شدن از رقابت ها و محرومیت طولانی مدت را خواهد داشت.

منبع: ویکی پدیا