آب سیاه یا گلوکوم به علت تجمع مایع در کره چشم رخ می دهد ما در مطلب لکه خونی در چشم اشاره هایی به این بیماری داشتیم در این مطلب این بیماری را بررسی میکنیم همچنین ما در مطالب قبل برخی بیماری ها را مانند، سارکوپنیا، ابولا و … را بررسی کردیم که در صورت علاقه میتوانید آن ها را مطالعه کنید و اطلاعات خود را در زمینه بیماری ها بالا ببرید.
بیماری آب سیاه چیست و چه کسانی به آن مبتلا می شوند؟
همانطور که گفتیم این بیماری به علت جمع شدن مایع در کره چشم رخ می دهد. این مایع مسئول تغذیه و سالم نگه داشتن چشم است.این مایع پس از ترشح و گردش در داخل کره چشم، از طریق زاویه چشم و مجاری خارج کننده، که در قسمت جلوی چشم قرار دارند، تخلیه می شود. این مشکل ممکن است منجر به کوری نیز شود. این بیماری بعد از آب مروارید دومین بیماری خطرناک چشمی است.
این بیماری دارای دو نوع است:
گلوکوم زاویه باز: حدود ۹۰درصد موارد گلوکوم در ایالات متحده است. نشانه و علائم ناگهانی و حاد ندارد و بدون درد است
گلوکوم زوایه بسته: کمتر از ۱۰درصد موارد گلوکوم در ایالات متحده، اما بیش از نیمی از موارد گلوکوم در کشورهای دیگر به ویژه کشورهای آسیایی است.
این بیماری همه افراد را تهدید میکند اما عواملی همچون:
- سن
- نژادسیاه
- سابقه خانوادگی گلوکوم
- مرض قند
و… میتواند باعث این بیماری شوند.
شاید دوست داشته باشید
شاک شوکا غذایی است که مربوط به کشور ترکیه می باشد و بسیار محبوب و پرطرفدار است. این غذا با مواد غذایی که در اکثر خانه ها تهییه می شود درست می شود و بسیار هم خوشمزه است و همچنین شما میتوانید این غذا را به عنوان…
علائم بیماری آب سیاه چیست؟
بیماران دچار گلوکوم از سردرد های خفیف، اختلالات مبهم بینایی یا عدم توانایی در تطبیق بینایی از روشنایی به تاریکی رنج میبرند و همچنین این بیماری دارای علائم دیگری همچون:
- از دست رفتن دید محیطی در نواحی کوچک از میدان دید
- تاری دیدی در یک طرف در سمت بینی میدان دید
در مراحل پیشرفته و حاد نیز این بیماری دارای علائم همچون:
- بزرگ تر شدن نواحی از دست رفتن دید، معمولاً در هر دو چشم
- سفت شدن کره چشم
- وجود نقاط کور در میدان دید
- نامناسب بودن دید در شب
دارد. همچنین افرادی که دچار آپنه خواب نیز هستند بسیار مستعد ابتلا به این بیماری می باشند.
آب سیاه را چگونه درمان کنیم؟
این بیماری درمان قطعی ندارد، اما میتوان آنرا کنترل کرد. در اکثر اوقات می توان فشار چشم را با دارو تا حدی پایین آورد که از آسیب به عصب چشمی و از دست دادن احتمالی بینایی در آینده جلوگیری شود. مهارکننده های آنزیم کربنیک آنهیدراز مانند دورزولامید به تنهایی یا به همراه داروهای مسدد گیرنده بتاآدرنرژیک برای کاهش فشار داخل چشم به کار می روند.
داروهای ادرارآور (دیورتیک) برای کاهش تولید و در نتیجه کاهش تجمع مایع در چشم استفاده می شوند. در صورتی که با قطره های چشمی نتوان بیماری را کنترل نمود، می تواند از جراحی با لیزر کمک گرفت.
به امید فردایی روشن 🙂
منابع: ویکی پدیا
من می توانم…
روزهای زیبا در راه است…شرایط نمی تواند من را متوقف کند…
به امید فردایی روشن 🙂