بادرنجبویه از راسته نعناسانان و تیره نعناعیان است که بین ماه‌های تیر و مرداد گل می‌دهد. از کنار برگ‌هایش، گل‌هایی با کاسبرگ‌های رنگی می‌روید که در وهله اول زرد کم‌رنگ است، سپس به سفید و درنهایت به بنفش تبدیل می‌شود. می‌توان گفت تمام گیاه، عطر لیموی تندی از خود ساطع می‌کند.
درباره ی بادرنجبویه
گیاهی علفی چندساله، ارتفاع بین 50 تا 100 سانتی‌متر، دارای ساقه چهارگوش، برگ‌های پهن، تخم‌مرغی شکل و پوشیده از تار، بوی برگ‌ها مشابه بوی لیمو است.
خواص بادرنجبویه
بادرنجبویه داروی مورد علاقه ابوعلی سینا بود که جهت تقویت قلب و انبساط روح تجویز می‌کرده است.
استفاده از این گیاه به عنوان یک داروی ضد افسردگی تا قرن هفدهم ادامه داشت. آزمایش‌های جدید بر روی حیوانات آزمایشگاهی نشان می‌دهد که این گیاه همانند یک داروی مسکن بر روی دستگاه عصبی مرکزی عمل می‌کند و به همین دلیل آرام بخش است. مطالعات جدید اثر بخشی عصاره بادرنجبویه رادر درمان موضعی ضایعات ویروسی تبخال براساس کاربردهای جدید تأیید نموده.
برگ‌های تازه یا خشک شده‌ی این گیاه جزو اندام گیاهی آن محسوب می‌شود و ترکیبات مهم این گیاه اسانس (سیترونلال، ژرانیول و لینالول)، اسید رزمارینیک، تاتن ها، فلاونوئیدها و مواد تلخ است. بادرنجبویه بیشتر به‌عنوان آرامبخش و تسکین دهنده برای درمان اختلالات خواب، اضطراب و افسردگی و ناراحتی‌های معده کاربرد دارد. بادرنجبویه دارای اثرات ضدویروس بوده به‌ویژه بر روی ویروس هرپس (تبخال) مؤثر است.
درکل مهم‌ترین اثرات این گیاه:
- ضد ویروس تبخال
- ضد عفونی کننده
- ضد درد
- آرامبخش
- ضد نفخ
- ضد اسپاسم
- معرق
- ضد اضطراب
- مقوی اعصاب
- خواب‌آور
- مقوی معده
روش مصرف بادرنجبویه
این گیاه به دو صورت دم کرده یا تنتور استفاده می شود.
دم کرده
1.5 تا 4.5 گرم برگ خشک در یک فنجان آب سه بار در روز
تنتور
2-6 میلی لیتر سه بار در روز
تا حالا هیچگونه عوارض جانبی برای این گیاه گزارش نشده است اما حتما قبل استفاده از این گیاه با مشاوران گیاهی مشورت کنید.
به امید فردایی روشن
منابع: اتحادیه گیاهان دارویی / ویکی پدیا
من می توانم…
روزهای زیبا در راه است…شرایط نمی تواند من را متوقف کند…
به امید فردایی روشن 🙂