wikiwook | ویکی ووک

سلام همراهان همیشگی ویکی ووک. غذای محلی امروز ما آش دوغ است که غذایی است متعلق به استان آذربایجان غربی. با هم طرز تهیه این غذا را می آموزیم.

مواد لازم برای پخت آش دوغ

روش پخت آش دوغ

برای پخت آش دوغ، نخودها را از شب قبل خیس می کنیم و چندین بار آب آنها را عوض می کنیم.

برنج را نیز از شب قبل با مقداری آب و نمک خیس می کنیم.

روز بعد نخودها را در ظرف مناسبی می ریزیم و تقریبا با شش تا هفت لیوان آب آنها را می پزیم.

پس از اینکه نخودها تقریبا پختند و نرم شدند، برنج را به آن ها اضافه می کنیم و صبر می کنیم تا برنج کاملا مغز پخت شود.

باید دقت کنیم که آب آش زیاد نباشد و جا برای اضافه کردن دوغ داشته باشیم.

بعد از اینکه برنج کاملا مغزپخت شد، سبزی خرد شده را به آ ش اضافه می کنیم و در قابلمه را نیمه باز می گذاریم تا رنگ سبزی ها تیره نشود.

پانزده دقیقه قبل از آماده شدن آش، دوغ را به آن اضافه می کنیم و مرتب هم می زنیم تا کاملا با آش مخلوط شود.

وقتی دوغ را اضافه کردیم در قابلمه باید کاملا باز باشد تا دوغ به اصطلاح نبرد.

بعد از حدود پانزده دقیقه، نمک و فلفل غذا را اضافه می کنیم و موقع صرف کردن سیر تازه خرد شده را روی آن می پاشیم.

نکات مهم در طبخ آش دوغ

جهت جلوگیری از نفخ در آش دوغ ، نخود را حدودا شش تا هشت ساعت در آب خیس کنید، آب آن را دور بریزید و بعد استفاده کنید.

جهت حفظ ویتامین ها بهتر است سبزیجات در اواخر پخت به غذا اضافه شود.

بهتر است از دوغ کم نمک در تهیه این غذا استفاده کنید تا از بروز بیماری های مختلف جلوگیری شود.

نطر متخصصین تغذیه درباره آش دوغ

آش دوغ سرشار از کلسیم است و به همین جهت برای رشد استخوان و استحکام دندان ها مناسب است.

وجود همزمان برنج (غلات) و نخود(حبوبات) و دوغ(لبنیات) باعث می شود تا محتوای پروتیینی این غذا، علاوه بر کیفیت بالا حدود 40 درصداز نیاز روزانه یک فرد بزرگسال را به پروتیین تامین کند.

این غذا کم کالری است و علاوه بر داشتن منابع خوب غذایی به افراد مبتلا به اضافه وزن توصیه ی شود.

به علت وجود سبزی آش این غذا سرشار از پتاسیم، منیزیم و سایر املاح و الکترولیت ها است و به شرط استفاده از دوغ کمک نمک می تواند گزینه خوبی برای تعدیل پرفشاری خون باشد.

گوناگونی فرهنگ غذایی ایرانی  بر هیچ کداممان پوشیده نیست.

پس بیایید به شکرانه این میراث، خوراک های مختلف از مناطق متفاوت ایران بپزیم و به سفره هایمان رنگ و بویی تازه ببخشیم.

با این کار با یک تیر دو نشان زده ایم. اول اینکه رایحه ها و طعم ها و مزه های متفاوت را در هر وعده غذایی می چشیم و دیگر اینکه به حفظ و ثبت و ضبط خوراک های نواحی مختلف سرزمین مان کمک می کنیم.