سندروم ” دویک ” یک اختلال خودایمنی سیستم عصب مرکزی است که شباهت زیادی به MS دارد و در بیشتر موارد به اشتباه MS تشخیص داده میشود. این بیماری بیشتر عصب چشم و نخاع را درگیر می‌کند و سن ابتلا به آن دیرتر از MS آغاز میشود. در این مطلب میخواهیم بیشتر با این بیماری آشنا شویم.
دویک چیست؟
هماطور که گفتیم این بیماری یک بیمای خود ایمن سیستم اعصاب مرکزی است که در آن عصب بینائی و طناب نخاعی درگیر میباشد. به همین دلیل نام دیگر آن نورو میلیت اوپتیکا یا NMO می باشد. بیماری دویک اگرچه شباهت زیادی به بیماری ام اس دارد ولی با آن متفاوت است. یکی از تفاوت های آن وجود آنتی بادی به نام NMO -IgG در این بیماران و نبود این آنتی بادی در بیمارن ام اس می باشد.
علائم بیماری دویک چیست؟
نشانه ها و علائم این سندرم می تواند شامل:
- کوری هر دو چشم
- ضعف و یا فلج دست و پا ها
- انقباض های عضلانی دردناک
- از دست دادن عملکرد روده و مثانه
میباشد.
تفاوت بیماری دویک با ام اس چیست؟
این بیماری تنها بر روی نخاع و عصبهای بینایی تاثیر میگذارد. ولی بیماری ام اس اینگونه نیست. به همین خاطر وقتی که یک بیمار مبتلا به دویک از مغز MRI میدهد، معمولا مغز بدون پلاک هست. در حالیکه در مغز مبتلایان به بیماری ام اس، پلاک مشاهده میشود. همین موضوع، در رابطه با MRI از نخاع برعکس هست! بدین صورت که در MRI از نخاع، پلاک های بیشتری در نخاع بیماران دویک مشاهده خواهد شد. حملات در سندروم دویک شدیدتر و با تکرار بیشتری در مقایسه با حملات در بیماری ام اس می باشد.
دویک چگونه درمان می شود؟
این بیماری درمان قطعی ندارد ولی چون عودکننده است و پیش‌رونده نیست، می‌توان تا حد بالایی جلوی آن را گرفت.
همانطور که گفته شد این بیماری دارای فراز و فرود است ولی پیش‌رونده نیست. عدم درمان به موقع بیماری می‌تواند به کوری و سپس فلج کامل بدن منتهی شود. به دلیل سرعت درگیری بالای این بیماری، این بیماری را خطرناک‌تر از ام‌اس می‌دانند. سن ابتلا به این بیماری دیرتر از ام‌اس شروع میشود و اغلب افراد حدود سنی ۳۰ تا ۵۰ ساله را درگیر می‌کند. شیوع بیماری در حد ام‌اس نیست و بیشتر زنان به آن مبتلا می‌شوند. بیشترین تعداد مبتلایان به دویک را می‌توان در آسیای شرقی یافت. بنابر آمار غیر رسمی در حدود ۳۰۰ تا ۴۰۰ ایرانی به آن مبتلا هستند.
به امید فردایی روشن.
منابع: ویکی پدیا
من می توانم…
روزهای زیبا در راه است…شرایط نمی تواند من را متوقف کند…
به امید فردایی روشن 🙂