ستاره نوترونی یکی از پدیده های شگفت انگیز جهان است. باورتان می شود اگر مساحتی به اندازه یک شهر با قطر 20 کیلومتر از این ستاره را بر روی زمین بیاوریم وزنی معادل دو و نیم برابر خورشید ما دارند به عبارت دیگر یک قاشق غذا خوری از این ستاره ها بیش از ۱ میلیارد تن وزن دارند. اگر مایلید از این کوتوله های سنگین اطلاعات بیشتری داشته باشید با ما همراه شوید.
ستاره نوترونی چگونه تشکیل می شود؟
هنگامی که یک ستاره خیلی بزرگ ( ابرنواختر ) به پایان عمر خود می رسد بر اثر نیروی گرانش تمامی الکترون ها و پروتون های آن به حدی فشرده می شوند که شعاع آن به حدود 10 کیلومتر می رسد. این ستاره به شدت متراکم که بالاترین چگالی را خواهد داشت اکنون به یک ستاره نوترونی تبدیل شده است که با داشتن نیروی مغناطیسی و میدان الکتریکی قدرتمند و شتاب بالای ذرات می تواند تاثیرات بسیار زیادی بر فضا و فضازمان بگذارد.
شاید دوست داشته باشید
آکنه روزاسه نوعی بیماری مزمن پوستی است که باعث التهاب و قرمزی پوست می شود. این بیماری قابل درمان صددرصدی نیست اما میتوان آن را با…
دیدن ستاره نوترونی
اغلب ستاره های نوترونی نور مرئی ندارند و بنابراین قابل رویت نیستند ولی ما به کمک امواج می توانیم از وجود آن ها مطلع شویم. با وجود این که حدود یک میلیارد ستاره نوترونی در کهکشان راه شیری وجود دارند دانشمندان توانسته اند فقط دو هزار مورد از آن ها را شناسایی کنند .
دلایل زیر برای این امر بیان شده است :
- سن ستاره – بدون انرژی برای تولید پرتو در انواع و در طول موج های مختلف دیدن و یا رصد ستاره ها مشکل خواهد بود . از آنجا که بیشتر ستاره های نوترونی میلیاردها سال سن دارند زمان زیادی برای خنک شدن و چرخش داشته اند و اکنون دیگر کمتر پرتویی از آن ها ساطع می شود . هر چه سن ستاره های نوترونی بیشتر شود، سرعت گردش انها کاهش پیدا میکند و این خود موجب کم شدن شتاب دهندگی به ذرات و تضعیف پرتو گاما می شود
- پرتو ضعیف – ستاره های جوان هنوز در ابتدای راه هستند و پرتو های گامای تولیدی در آن ها آن قدر قوی نیستند که حتی با تلسکوپ های رادیویی هم دیده شوند.
منابع : ویکی پدیا – ویکی میکس
مسعود ناصری
من می توانم…
روزهای زیبا در راه است…شرایط نمی تواند من را متوقف کند…
به امید فردایی روشن 🙂