طریقه‌ی مصرف آمینوگلوتتامید چگونه است؟

آمینوگلوتتامید یکی از داروهای مهار آدرنال  می باشد و در بیماران مبتلا به سندرم کوشینگ استفاده می شود، در این مطلب میخواهیم بیشتر با این دارو آشنا شویم، همچنین ما در مطالب قبل برخی دیگر از داروهای شیمیایی همچون آلپرازولام و وراپامیل و … آشنا شده بودیم که در صورت علاقه می توانید آن را مطالعه کنید.

آشنایی با داروی آمینوگلوتتامید

همانطور که در ابتدا گفتیم آمینوگلوتتامید یکی از داروهای مهار آدرنال در بیماران مبتلا به سندرم کوشینگ (درمان اولیه قبل از عمل جراحی)، و همچنین موارد بررسی‌نشده برای درمان کارسینومای پیشرفته پستان، و درمان کارسینومای عودکنندۀ پروستات مصرف می شود این دارو بامهار سیر آنزیمی تبدیل کلسترول به دلتا 5 پرگننولون باعث کاهش ساخت گلوکوکورتیکوئیدها، مینرالوکورتیکوئیدها، استروژن‌ها و آندروژن‌ها می‌شود. این دارو برای کسانی که حساسیت مفرط به دارو دارند و حاملگی (گروه D، می‌تواند سبب ایجاد هرمافرودیت کاذب در جنین دختر و اثرات دیگر تراتوژن شود) شیردهی منع مصرف دارد.

 

 


شاید دوست داشته باشید

مهندسی صدا چیست؟

صدا (Audio) یکی از رشته هایی است که تدریس آکادمیکی وسیعی نداشته و ندارد. ایران از قدیم الایام تا کنون یکی از قطب های علمی جهان بوده است و هرساله تعداد زیادی دانشجو…

 

 


طریقه‌ی مصرف آمینوگلوتتامید

در بالغین: 250mg چهاربار در روز به‌صورت خوراکی.

عوارض جانبی آمینوگلوتتامید

غدد: کریز شدن آدرنال (در مصرف بیش از 4 هفته در سندرم کوشینگ)، کم‌کاری تیروئید.

Related Post

گوارشی: تهوع، بی‌اشتهائی، افزایش آنزیم‌های کبدی و بیلی‌روبین.

خونی: آنمی یا نوتروپنی، و لکوپنی.

موارد دیگر: خواب‌آلودگی، راش پوستی.

در زمینه استرس مانند جراحی و تروما (می‌تواند باعث کریز آدرنال شود)، کاهش فشار خون به‌هر علت (با مهار تولید آلدوسترون باعث کاهش بیشتر فشار خون می‌شود) باید با احتیاط مصرف شود.

 

 

نکات هنگام مصرف آمینوگلوتتامید

  • توجه به احتمال بروز علائم کم‌کاری آدرنال مخصوصاً در معرض درازمدت دارو و یا در زمینه استرس‌ها (جراحی و ترومای اخیر)
  • در این‌صورت ممکن است نیاز به مصرف داروهای جایگزین مثل هیدروکورتیزون و مینرالوکورتیکوئیدها باشد (دگزامتازون جایگزین مناسبی نیست زیرا متابولیسم آن توسط این دارو تسریع می‌شود)
  • قلبی ـ عروقی: زیر نظر داشتن میزان فشار خون و اطلاع به پزشک در صورت افت شدید آن
  • خونی: گرفتن CBC پایه و نظارت مستمر بر میزان HCT, Hb و نوتروفیل‌ها و لکوسیت‌ها
  • ادراری: U/A، اندازه‌گیری اسید اوریک خون.

به امید فردایی روشن 🙂

میتوانید این مطلب را با دوستان خود به اشتراک بگذارید

مشاهده کامنت ها (2)

پست های مرتبط